[vc_row][vc_column][vc_column_text]تشنج
تشنج که حمله غش یا حمله تشنجی هم معروف است به انقباضات غیرارادی تعداد زیادی از عضلات بدن گفته می شود . این وضعیت ناشی از وجود یک اختلال در فعالیت الکتریکی مغز است. در برخی موارد ، باعث کم شدن سطح هوشیاری می شود.
علائم تشنج
لرزش بازوها و پاها به‌گونه‌ای که فرد بر اثر آن چیزی را بیندازد، عدم شناسایی زمان یا مکان ، خیرگی یا چرخیدن چشم ها به یک سمت ، احتمال دفع ناخواسته و غیرارادی ادرار از دیگر علائم است.
برخی حرکت تند و سریع در دست و پا
عدم توانایی پاسخ دادن به صدا یا گفتار برای مدت زمان کوتاهی
احساس ناگهانی ترس یا اضطراب
انقباضات ناگهانی در بدن
از دست دادن هوشیاری
حرکت سریع سر تکان دادن
احساس سنگینی در معده
تغییر در بینایی
پلک زدن سریع
بیهوشی موقت
سرگیجه
علت تشنج
شرایطی که موجب کمبود اکسیژن می گردد نظیر غرق شدن، خفگی و مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن می تواند موجب تشنج گردد. عفونت مغز از قبیل بیماری مننژیت، می تواند باعث تشنج موقتی و یا دائمی و آسیب مغز گردد. علل عفونت مغز شامل تب بالا، گرمازدگی، ایدز، مالاریا، سیفیلیس و آنسفالیت می باشد.
مصرف مواد مخدر و الکل.
اگر دمای بدن کودک بیشتر از ۳۸.۹ درجه سانتیگراد شود، می تواند تشنج و تب داشته باشد.
انواع حملات تشنج
حملات به طور کلی به دو گروه عمومی و جزئی (کانونی) تقسیم می شوند. در تشنج های جزئی، فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در ناحیه محدودی از مغز شروع میشود، بسته به قدرت و سرعت انتشار تخلیه الکتریکی، میتواند در آن ناحیه بماند یا به مناطق مجاور یا مناطق دورتر گسترش یابد. در چنین حملاتی، کل مغز تحت تأثیر قرار نمی گیرد. در تشنجهای عمومی، فعالیت الکتریکی از ابتدا یا همزمان همه مناطق مغز را تحت تأثیر قرار می دهد یا مانند حملات جزئی، از یک منطقه محدود شروع میشود و با گسترش در سایر مناطق مغز، به حالت کلی تعمیم می یابد (به این نوع تشنج ها، تعمیم یافته ثانویه گفته میشود)
تشخیص و درمان
تشخیص تشنج های جزئی و عمومی، معمولا با معاینه فیزیکی و عصبی، شرح حال دقیق پزشکی، آزمایشات آزمایشگاهی، الکتروانسفالوگرافی توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری مغناطیسی انجام میشود. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. هدف، کنترل حملات و کاهش شدت آنها است. در درمان از داروهای ضدتشنج با توجه به نوع حملات استفاده میشود.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]